Dlaczego producenci farb poszukują ciągle nowych barwników, jeżeli żółcienie azowe Hansa są trwałe, nietoksyczne i mają czyste, aż jaskrawe barwy? Po pierwsze są one zwykle przeźroczyste, a w malarstwie potrzebne są pigmenty zarówno transparentne, jak i kryjące. W mieszankach kryjące wygrywają z przeźroczystymi. Te drugie mogą je trochę ubarwić, ale łatwo znikają. Piękne i kryjące ochry i sieny są zgaszone. Dobrze kryjące kadmy są drogie. Jeżeli ktoś potrzebuje czystego, jaskrawego kadmu do jakiegoś żywego akcentu na obrazie, to pigment taki będzie niezastąpiony. Jeżeli jednak pejzażysta zużywa dużo kryjących żółcieni do tworzenia zieleni, to cena tych barwników jest niemiłym problemem. Wydawać by się mogło, że można rozjaśnić zieleń po prostu bielą. Niestety uzyskuje się w ten sposób nienaturalnie chłodny odcień, a zieleń świeżej wiosennej trawy lub kolor podświetlonych słońcem liści to ciepłe, żółtawe barwy. Do rozjaśnienia zieleni potrzebna jest żółcień. Wiele osób woli komponować zielenie z żółcieni i błękitów, gdyż otrzymuje się w ten sposób bogatszą gamę barw, niż przy zastosowaniu pigmentu zielonego.

Po drugie - barwniki syntetyczne organiczne mogą stwarzać problemy związane z migracją małej cząsteczki, czyli "krwawić". Aby tego uniknąć tworzone są związki o dużej masie molowej albo zawierające cięższe atomy np. nikiel, ale są artyści, którzy nigdy nie używają organicznych syntetyków.

Po trzecie - pigmenty nieorganiczne zwykle wysychają szybciej, co ma znaczenie nie tylko w malarstwie olejnym, ale i w temperze.

Wyraźnie zabrakło pigmentu mogącego zastąpić żółcień chromową PY34 - sykatywną i kryjącą, ale toksyczną i rakotwórczą. Potrzeba znalezienia żółtego pigmentu trwałego, kryjącego, nietoksycznego, a najlepiej jeszcze sykatywnego i taniego stała się matką wynalezienia całego szeregu nieorganicznych barwników. Poniżej wybrałam kilka najczęściej spotykanych.